Het is al 17 jaar geleden dat we ontdekten dat dit huis aan het Schoolpad te koop stond. Binnen 4 maanden woonden we er al. Er is intussen al heel wat veranderd. De tuin uitgebreid, vijver laten graven, badkamer verbouwd,

Eva, vorig jaar, met de pony’s. “Oma, ik moet je iets vertellen… Iets leuks!” Welke oma is dan niet vertedert en wacht af wat er komt.”Ik deed toch mee met de E – Factor?….. Nou… ik ben door!!! Ik zit

Vanmorgen om kwart over 8.Terwijl de tv wordt geinstalleerd zit Wim er op de poef bij om vooral niets te missen. Vandaag is de grote dag… voor Wim dan. Al een paar jaar moet ik aanhoren dat die platte tv’s

Op camping De Boomgaard kwamen deze honden met hun bazen kamperen. Beiden lagen ieder met één hond in een tentje. De honden droegen hun eigen spullen, net als het echtpaar zelf. De vrouw van het stel neemt net afscheid van

Het begon er op te lijken bij het nieuwe huis van Johan en Joke, toen ik bedacht dat we nog geen nieuwe plek hadden voor het orgel van vader Hendrik Jan. Zestig jaar heeft het op De Boomgaard gestaan en

Arend en Amakka, het aankomend bruidspaar. En… het feestje ter ere van de 40e trouwdag van Ben en Niesje vond plaats in de Franse School, achter de grote Kerk in Hattem, een gelegenheid waar je nog Bourgondisch kunt tafelen, zo

Vandaag is het precies 40 jaar geleden dat Ben en Niesje trouwden. Vandaag gaan we het vieren! Natuurlijk in Hattem waar ze ook al die jaren gewoond hebben.

Nog even een blik in het Heimatmuseum Westerwald. Dat is nog eens huisvlijt. Gek is dat… als de dag aangebroken is dat je naar huis gaat, begin je haast te krijgen. Wim tenminste. Om half 8 staat hij al onder

Er is hier nog een flinke kudde schapen te vinden mèt herder en hond.

Vandaag zijn we richting Herborn gegaan. Opnieuw prachtige vakwerkhuizen in de oude binnenstad. In het centrum bij het stadhuis staan drie belangrijke burgers van deze stad met elkaar te discussieren, een directeur, een advocaat en een rector van een school.

In de bagage van de emigranten zaten deze voorwerpen die ze in hun nieuwe vaderland zeker nodig zouden hebben.

Wim heeft nooit op een lei geschreven, zegt hij. Maar ik weet dat we bij juffr. Van de Hel wel geoefend hebben op een lei voor we in een schriftje mochten schrijven.

Herkennen jullie die ook nog?

Hachenburg is een prachtig oud stadje, echt nog uit de Middeleeuwen. Bovendien hebben ze een burgemeester die de bijna verpauperde winkels in de oude stad weer nieuw leven in geblazen heeft door de mensen te stimuleren om ze tegen een