‘Ach ja… als ik de een zie… zie ik de ander.’ Ik sta, zoals vaak op donderdag, met Susan tussen de boeken bij Het Goed te snuffelen. ‘Doen jullie alles samen? Of gaan jullie ook samen op vakantie?’ We moeten

En dit is het geworden: een prachtig setje waarmee je voor de dag kunt komen! Met dank aan de dames Margaret en Jopie èn onze gastvrouwen van de Prot. Vrouwengroep Zuidbarge

De voorbereiding van het sluitstuk: een gekregen beddensprei krijgt een nieuw leven.

Vooruit… ook deze metamorfose van een leren jas met binnenvoering die is gekeerd en een vest met hes plus mooie kraag is geworden.

Dit was een echte topper, leer gecombineerd met kant.

In de pauze konden ze het niet laten… even kijken tussen de kleding. En… hoe deed ze dat? Met haar tips kunnen wij toch ook wel aan de slag?

Wat te zeggen van de outfit, gemaakt van een lange herenonderbroek?

Het is al weer het eind van een leuke, gezellige èn nuttige avond. We zijn als Passageleden te gast bij de Protestantse Vrouwengroep van Zuidbarge. Eenmaal per jaar hebben we een avond samen en deze avond is het volle bak.

1949- Opoe en opa Bijenhof zijn 40 jaar getrouwd en dat moet vereeuwigd worden. Het is het laatste jaar op de Haar. Op 10 februari 1950 trouwen mama en Vader Hein en verhuizen we met z’n allen naar de Boomgaard.

Hebben jullie ook meegedaan? Het was vogeltellingweekend. De bedoeling was om een half uur lang de vogels in je tuin te tellen en dan door te geven op de site van de Vogelbescherming. Zo houden ze bij wat de meest

Afgelopen vrijdag werd onze expowand in de Schepershof van nieuw werk voorzien. Dit keer van dhr Zeevat, die bij het activiteitencentrum De Nieuwe Brug schildert. Wij dames kijken toe hoe Co en Wim het ophangen verzorgen. Het is al dertig

Prachtige oude foto’s kwamen voorbij. Deze van de Dorpsstraat in 1925. Nee.. ik ben niet de enige die het leuk vindt om foto’s uit het verleden te zien en herinneringen op te halen. Op FB is een nieuwe groep ontstaan.

’Vanmorgen ben ik nog bij jullie langs gelopen met de hond’, zei pas een vriendin. ‘En dan kom je niet even aan?’, was mijn weerwoord. ‘Was een beetje vroeg. Ik loop regelmatig dat rondje met een buurvrouw en haar hond

Wat een ervaring! Ik was al bijna vergeten hoe groot het scherm in Utopolis was en hoe aangenaam de stoelen waren. ’t Zal eers wel allemaole reclame wean’, zei Wim nog. Die was nog wat voorzichtig in z’n uitlatingen toen

Het gaat eindelijk weer eens gebeuren, samen naar de bioscoop. Na de Bruidsvlucht, alweer een jaar of 6 geleden hielden Wim en ik het bij de tv. Maar nu kregen we kaartjes aangeboden van de Postcodeloterij. De film Soof zou