‘Zullen we even bij Jans en Geesje aan?’, stelt Wim voor. We komen terug van het huisje van Mark en hebben net een aantal zakken met kleding afgeleverd bij het Leger des Heils. Kleding die ons zo bekend voorkomt en

Ik loop naar de keuken en als ik daar aankom weet ik niet meer wat ik daar wilde. Wim zit nog achter de krant en helpt me op weg: ‘Een appel, brood…. iets anders te eten?’ Of wil ik gewoon

1990 in Londen. Nee, het zat er voor mij vanmorgen nog niet in om mee te gaan naar de kerk. De vroege ochtenden zijn nog zwaar vanwege de verse herinneringen. Maar Wim ging, hij vindt het fijn om tussen vrienden

Het is net of ik wakker begin te worden uit een boze droom, dat wel. Maar dat zal met meer mensen zijn die Mark dierbaar waren. Eerst denk je de hele dag aan je kind dat niet meer bij je

Nog even samen hout zagen… Mijn binnenkort uitkomende boek is in de afwerkingsfase. Ik ben met de laatste correcties bezig. Het is niet te geloven dat ik de vorige keren zo over kleine foutjes als verkeerde punten enz. heen gelezen

Het blijven voorlopig moeilijke dagen, soms vergeet je even je verdriet en dan komt het keihard weer terug. Eigenlijk was Mark van alle drie het meest om ons heen. Hij bracht de hond of haalde haar en je praatte meteen

Afgelopen maandag las Robin het gedicht ‘Ander licht’ voor op de uitvaart van Mark. Mooi gedaan voor zijn geliefde oom Mark.Terwijl ik dit schrijf besef ik dat dit geen loze woorden zijn maar dat zijn lichaam er echt niet meer

Naast de andere prachtige liefdevolle boeketten en bloemstukken, die overal nog steeds om ons heen staan, wil ik deze laten zien. Hij is van de Hattemer familie, inclusief Fred en Gera in Canada. Zij hebben het niet zelf kunnen zien,

Wat een verrassing, een cadeautje voor ons op deze eerste morgen na de uitvaart van Mark. Rob had vorige week de schapen gebracht, Herdwicks, Scottish Blackface en Romanov schapen. ‘Wordt deze week nog niks hoor’, meldde hij.Toen Wim echter vanmorgen

Vandaag hadden we de uitvaartdienst van Mark in besloten kring. D.w.z. dat we hiervoor familie, vrienden en buren hadden uitgenodigd. Afgelopen zaterdag was er al gelegenheid geweest tot afscheid nemen en condoleren. En ook daar was erg veel gebruik van

Vriend Peter gaf me vandaag een stick met een stel foto’s van Marks tijd bij Drenthina. Zo fijn, daar had ik geen foto’s van. Wanneer hij zelf vroeger voetbalde gingen we vaak kijken, maar zijn voetbalcarrière ging over en werd

De laatste 10 jaar was Mark verbonden aan Drenthina. Wegens een vervelende knieblessure werd zijn functie van topvoetballer omgezet in trainersactiviteiten. Voetbal was gedurende zijn hele leven zijn passie. Ooit begon hij in Emmen bij Drenthina en daar keerde hij

Zoals Mark al zijn honden in zijn hart sloot zo was dat ook met Storm. Queeny was zijn toeverlaat maar Storm kwam dichtbij. Vandaag nemen we afscheid van het lichaam van Mark, maar hij zal altijd in ons hart zijn

In juni afgelopen jaar moest er toch meer gebeuren. We hadden geen bereik meer voor onze digitenne door het blad aan de bomen. Opnieuw was het Mark die heel wat krachtige toeren uithaalde om het bladerdak flink onder handen te