En nog even iets dichterbij… [i]A bit closer..[/i]

De middag was nu voor the White Horse en het Information Centre bovenop de Sutton Bank. Die is zo steil- 25%- dat je er met een caravan niet naar boven mag. Die steile wand wordt ook gebruikt als startplaats voor

In deze Parish Church trouwden James en Helen. We waren er even voor we naar het museum gingen en er zou net een doopdienst beginnen. [i]Just 100 meters from the veterinary practice of Alf Wight, aiias James Herriot is the

Dit prachtige glas in lood raam is boven in het museum te zien. Bij ieder glas in lood kunstwerk moet ik toch altijd aan Tonny denken die zich ook zo bijzonder ontwikkeld heeft op dit kunstzinnig gebied. [i]This beautiful stained

De echte naam van de dierenarts die onder de naam James Herriot zijn verhalen, uit het leven gegrepen, schreef was Alf Wight. Hij leende de naam van een keeper van zijn lievelingsclub in Birmingham Jim Herriot, want het was niet

De keuze was niet moeilijk toen we wakker werden in ons knusse vakantiehuisje. Het regende een beetje. “Ik heb gien zin um in dat natte grös te sjouwen’, sprak Wim. Dus werd het James Herriot. De woning van de echte

En dan door het indrukwekkende Swale Dale weer terug. [i]The very impressive Swale Dale[/i]

Behalve de schilderijen waren er ook deze prachtige bronzen beelden. [i]Except paintings from local artist, also lovely statues of Yorkshire animals.[/i]

Natuurlijk een bezoekje aan de Swale Dale Woolens en de Gallery Of course a visit at the Swale Dales Woolen Shop and the Gallery[i]

Dan over de Buttertubs naar het Swale Dale… At the end in Hawes over the Buttertubs to Muker in the Swale Dale…[i]

Eerst door het Wensleydale… [i]At first we drove through the Wensley Dale..[/i]

Rush hour in het Wensleydale. Zaterdag— Het bijwerken van de website is geen sinecure als je afhankelijk bent van campings en restaurants. Net als ik vanmorgen in zo’n wegrestaurantje wat wil invoeren valt de verbinding weg. Ik laat het dus

Op deze camping vlakbij Thirsk staan we aan een meertje. Maar eerst gaan we een dagje naar Manchester, 154 km heen en 154 km terug, om Joan Woodgate te bezoeken. Die autobanen … dat is me wat. Bij Leeds was

“What time tonight”? Eén van de camping beheerders mèt hoed zwaait een vrouwelijke collega na die op haar fietsje de ronde gaat doen. Ze is er verlegen onder de humor en kijkt mij wat verschrikt aan. Wat moet zo’n Hollandse

We gaan nu op zoek naar een andere camping. Het wordt morgen òf Kendal òf Richmond, in elk geval een plek van waaruit we de Yorkshire Dales kunnen herontdekken. Maar eerst drinken we er één op Rick z’n gezondheid en