Tja… en toen moesten wij er ook aan geloven…

Natuurlijk even een foto met Frank en Indi voor de nagebouwde Ark van Noach, aanschouwelijk onderwijs. Het bleek een heel interessante belevenis met alle gevonden voorwerpen uit die heel vroege tijd.

Nadat onze eigen jongens uitvlogen gingen we regelmatig met Robin en Eva op pad. Je weet wel: een museumpje hier, een dagje uit met een cultureel tintje. Altijd gezellig en het smaakte naar meer. Toen kwam de tijd dat Frank,

Vriend Albert Sobering is overleden. Hij mocht 81 worden. Zonet hebben we zijn afscheid meebeleefd op de pc. Wat een uitkomst is die mogelijkheid toch. We waren beiden geëmotioneerd. Ab is iemand van het eerste uur. Toen ik naar Hattem

Faalangst …. examenvrees? Werd niet over gepraat. Ik vermoed dat de leerkrachten best wisten dat die faalangst in een keer toe kon slaan. Van het schriftelijke examen kan ik me na meer dan 60 jaar niet veel meer herinneren, maar

Af en toe denk ik even terug aan mijn schooltijd, vooral nu ik het herinneringsboekje van de school op het Hoge nalees en er over schrijf.- zie weblog 2- Juffrouw van de Hel als vaste juf van de eerste klas

Even tussendoor eentje uit de oude doos… gewoon omdat ik deze tegenkwam en leuke momenten oproept Buurman Jans was hier. Er moet wat ondernomen worden anders wordt het hier één en al haan. Gisteravond hadden we gezien waar de 4

Zomaar iemand heel blij gemaakt. Levi is het hondje van Karin. Zij komt al heel lang bij ons over de vloer. Ze wilde voor deze gelegenheid Levi een scheerbeurt geven. ‘Niet doen’, zei ik toen. ‘Ik hou van hondjes met

Dit is een kreet van buurman Jans: ‘Nergens zo mooi als hier’, terwijl hij achter de boerderij in het rond stond te wijzen. Hij bedoelde dat je niet op vakantie hoefde te gaan om mooie plekken te vinden. Regelmatig kom

Voor Dirk hebben we jarenlang poes Suze gehad. Zo genoemd naar ons Canadese nichtje Suze. Ze heeft bij ons een hoge leeftijd bereikt maar ik weet nog dat ze eens weg was… gewoon helemaal weg. De vorige dag had ze

Tussen een stapel oude foto’s kwam ik de tekening tegen die neef Wouter ooit eens voor me maakte. Ik denk dat hij toen een jaar of acht of negen was.De plek waar we nu altijd onze tussenstop maken wanneer we

Deze is van een paar jaar terug, maar te leuk om nog eens te lezen. Deze is in Tweets van het Schoolpad 3 opgenomen. ‘Alweer die klotebonen’. Wim vroeg me wat we die avond zouden gaan eten. Ik kwam net

Afgelopen mei woonden we 28 jaar in dit huisje aan het Schoolpad. Rick verhuisde nog een paar jaar met ons mee. Het eerste wat na de eerste week opviel toen de bladeren aan de veldesdoorn voor het huis zich ontvouwden

Opnieuw een afscheid… nee dit keer geen tranen. Het is een terugkomend ritueel. We gingen er maar even voor zitten. We hebben nl alleen de lusten en niet de lasten van onze schapenfamilie. We hebben van ze genoten. Eerst de

Gisteren was Henry’s verjaardag. Hij zou 77 zijn geworden als niet… We hebben ons leven niet in de hand. Hij betekende veel voor de Hattemer gemeenschap. Hij schroomde niet voor het goede doel als wethouder het Hattemer zwembad in te