Na precies 3 maanden pakte ik vanmorgen mijn zwemtas. Ik was een beetje gespannen, voor het eerst weer naar het Aquarena met al die beperkingen. Zou het te doen zijn? Ik keek of ik mijn spullen nog had. Ik had

Ik ben er aan gewend om korte belevenissen weer te geven, gewoon elke dag een. Mijn dag is niet compleet zonder zo’n half uur achter de pc. Niet elk stukje is de moeite waard om in een bundel weer te

Eindelijk is het dan weer onze beurt. Ook ik durf het volgende week aan om weer te gaan aqua joggen. Het is ongeveer 2 maanden geleden dat we elkaar zagen als groep en zomaar ineens was het lekkere bewegen in

Hoera, het is zover! Tweets van het Schoolpad 3 komt er aan en is nu in handen van de drukker. Een nieuwe bundel met uiteenlopende verhalen over vroeger en nu. Tweets 3 is voorzien van zwart-wit illustraties, gemaakt n.a.v. passende

‘Kiek, ik zie wat zwarts’, meld ik Wim, het kleine haantje is er nog. Dacht ik laatst dat de kippen in de rouw waren omdat het kleine haantje er niet meer bij was… niets is minder waar. De kloek had

Tussen de oude foto’s blijven er altijd wat die je wat langer bekijkt. Deze is van ons eerste nestje bordercollies van Scott en Kim. Wat een ervaring. Hier krijgen ze voor het eerst hun Brintapapje.Het was een ervaring die ik

We belden vriend Jan die op Vlieland woont om hem te bedanken voor de prachtige bloemen en vooral ook voor het bijschrift op het kaartje. Dezelfde avond kon ik het niet want dan zou het huilen geblazen zijn. Hij mist

Begint ze weer over de kippen. Tja, je kunt er van alles mee beleven. Meestal leuk maar soms zit het tegen. Ik zie de drie oudere kippen zitten. Ze zijn weggekropen onder de rododendron naast de zijdeur en maken geen

Het is werkelijk een cadeautje, deze drie nieuwe kippen. Daniel zocht een nieuw tehuis voor ze vanwege zijn verhuizing naar een appartementje in de stad met alleen een balkonnetje. En ondanks onze waarschuwing van de natuur met al zijn gevaren

Het moest een verrassing worden. Ben en Diny waren vandaag precies 50 jaar getrouwd, maar vanwege de corona ging hun geplande feestje niet door. Toch wilden we als naaste familie iets doen. Johan nam het voortouw. ‘W-j wollen een bord

Wij krijgen glasdraad! Het heeft wat voeten in aarde gehad maar nu begint het op te schieten. Buurman ten Cate was een van de ‘ambassadeurs’ van Glasvezel Drenthe en ging hier actief voor de buurt door want minstens de helft

‘Hé… Doris Rijkers’, zei Niesje indertijd toen ze het schilderij van Wim in vol ornaat zag. Zo zijn we het steeds blijven noemen. Net als toen we dichtbij het huisje van Dick en Anda kwamen in de buurt van Roque

‘Bu-j ziek ewes’, zeiden ze vroeger wel eens. En als je dan zei : ‘Nee heur’, kwam het: ‘Ie bunt zo smal in ’t gezichte ewodden’. Meestal was ik dan met een lijn poging bezig en dat tekent bij mij