Hilda liet me wat gesponnen wol zien van het Gotlandschaap. Dat voelde heel zacht aan. De allermooiste wol levert volgens Hilda de kruising van de Herdwick die je veel in het Lakedistrict ziet èn het Gotlandschaap. Dat schijnt helemaal de

Bij binnenkomst slipte meteen een kip mee naar binnen die blijkbaar niets anders gewend was. Een zwarte langharige kat liep bij mijn benen en keek me maar aan. Ik zat blijkbaar op zijn plekje, maar Hilda had de schapenvacht ,

We zagen veel mooie plekjes om foto’s te schieten. Dit is er één van.

Maar hoe we ook zochten en keken in het landelijke Elphin dat alleen bestaat uit wat verspreide cottages en een gallery, we konden de Rare Breeds Farm niet meer vinden. Ik herinnerde me de plek waar ze een schuur voor

Vandaag staat er een aardige rondrit op het programma. Vanuit Beauly willen we Ullapool opzoeken en doorrijdend via Elphin afbuigen en dan richting Bonar Bridge weer naar Inverness. De weg er naar toe is prachtig. Wat zijn de Highlands toch

Zonsondergang boven de Beauly Firth. foto: Rick

We maakten verder een uitstapje door de heuvels richting Beauly, een wat chiquer stadje dan we tot nu toe gezien hebben. Daar hebben Wim en ik een flinke pot tea for two besteld. Rick wilde tot nu toe nog steeds

Maar dit boeide Rick bijzonder. Eindelijk werd er rekening met ons Nederlanders gehouden. [i]Rick’s special. At last one thing in Scotland where they showed to think about us Dutchmen[/i]

Dit was tenminste wat…

Ik dacht eigenlijk het raadsel van Loch Ness te op te lossen hier in het Nessie Centre in Drumnadrochit, maar veel wijzer zijn we niet geworden. We werden door 6 ruimtes gevoerd die het ontstaan van Schotland uitlegden en de

De lunch in de Pantry. De ene chiropractor is de andere niet en de gebouwen net zo. Deze praktijk leek wat op onze allereerste ervaring met de chiropractie, die was toen gevestigd in een voormalig klooster in Emmercompascuum. Dit was

Op de punt van het schiereiland zitten Wim en ik van het uitzicht te genieten, de altijd boeiende zee. Rick ziet er een mooi plaatje in…

Waaraan the Black Ile z’n naam aan te danken heeft moet ik nog eens opzoeken. Ik zag geen zwart strand noch stenen. We gaan op weg naar de uiterste punt waar het aardige plaatsje Cromarty ligt. Vandaar kijk je over

Ik zat wel mooi achterin, maar ik had het zweet op de rug staan tijdens onze rit met caravan dwars door de nauwe straatjes van Inverness. Ik was de enige. Wim stuurt dat ding overal door zonder een centje pijn

Zomaar in the middle of nowhere…