Harry schreef een typisch Vordens boekje met korte stukjes over gebeurtenissen die hij in zijn leven om zich heen zag gebeuren en soms net iets mooier natuurlijk. Hij liet het in Duitsland drukken door een oud- Vordenaar Peter Koers en

Het schip dat een belangrijke plaats in ons leven innam werd nu symbolisch ‘De Hetty en Wim’ genoemd met de data er onder. Joke had het eigenhandig op de zijkant getekend. [i]The boat was called: ‘de Hetty en Wim’. Joke

We hebben gisteren een prachtige dag gehad. Na 50 jaar hebben we de route afgelegd die we 50 jaar geleden regelmatig reden en zo ook op onze trouwdag. Onze broers en zussen maakten er een feestje voor ons van. Vanuit

Even op de foto voor het ouderhuis van der Kolk. Het was eigenlijk mijn wens om deze dag met elkaar nog eens de route te rijden en te beleven zoals we dat 50 jaar geleden deden. De beide huizen waar

Vandaag is het dé dag. We hebben vanmorgen al herinneringen opgehaald in bed. ‘Wet ie nog hoe wi-j ’s aovens thuus bunt ekommen. Lopend?’, vroeg Wim me. Die 50 jaar heeft wel een gat, nou ja gaatje, in zijn geheugen

Dit keer ging ik mee naar de kerk in Nieuw Amsterdam. Je moet voor de zondag wel vroeg je bed uit want de heren moeten eerst inzingen. Met een paar andere dames genoot ik van de dirigent Luuk Tuinder die

De tweede ooi is bevallen van een tweeling, opnieuw een ram en een klein ooitje. Ik hoorde een bekend geluidje uit de stal komen toen ik nog even, vlak voor het donker werd, ging kijken. Ik zag alleen een donker

‘Jullie komt toch wel?’, vroeg buurvrouw Wolterdina deze week al aan ons. Vandaag, de 28e februari, is ze 89 geworden. ‘ Is dat niet veuls te druk veur je?’( af en toe pas ik me aan in het Drents) ‘Welnee,

‘Waar zijn uw hulpmiddelen?’, vraagt dr Dam, de chirurg die Wims enkelbreuk ruim 2,5 maand geleden operatief weer gerepareerd heeft, als we de spreekkamer binnen wandelen. Toen het gips er 6 weken geleden af ging zag hij hem nog in

En natuurlijk mochten de jongens even een lam vasthouden…

Vooruit nog eentje van de lammeren die zich prima vermaakten, spelen, rennen, uitrusten op moeders rug enz….

Gisteren bracht ik met Anja en de jongens een bezoekje aan de herder van het Veenpark, Sietse Kiewiet. Wat een mooi gezicht was het om zo’n hele kudde tevreden te zien smikkelen van het hooi en de lammeren die samen

Het is me wat. Een paar jaar geleden is onze vloer vakkundig geschuurd en in de olie gezet. Een gelakte vloer is ook niet alles. Ik weet nog dat onze eerste kennismaking met een gelakte vloer de twintig lange strepen

28-10 2012. De Amerikaanse eiken bij de wei zijn prachtig in de herfst. Het begint tijd te worden om het eikenblad dat in en bij de wei ligt op te ruimen. Eikenblad verteert niet. Eerder deed Robin dat nog wel

Alweer hebben die kleine donders me te pakken. Nee ik was niet ongerust toen ze vanmorgen niet bij de moeder liepen. Ze zouden beslist in de stal liggen, misschien nog niet wakker. Maar toen we eenmaal terug uit de kerk