Leuk gedaan, maar… niet om er zelf mee aan de slag te gaan.

Wel knap om dit te kunnen maken, maar mijn vingers kriebelen hier niet meer bij….

‘Gao’j vanmiddag mee naor Orvelte?’, vroeg ik Wim gisteren. ‘Mot dat?’, is meteen zijn antwoord. We zijn net thuis na een inspirerende dienst over afbeeldingen van de Bijbelse figuren Jacob en Ezou èn Maria en Martha, helemaal geïntegreerd in de

Ik hou van spreekwoorden en gezegden. Je kunt zoveel meer in een gezegde stoppen dan in een heel verhaal. Ze zeggen ook het een en ander over de streek of over het beroep van degene die hem gebruikt. Zo hoor

Dan is de rondleiding weer voorbij, we zijn het hele bedrijf door geweest en hebben een kijkje achter de schermen gekregen. Ik kijk nu met andere ogen naar zo’n tuinbouwbedrijf. Iedereen zit tevreden nog even na te praten en dan

En wat is er mooier dan in het winkeltje een paar orchideeën op de kop te tikken voor weinig geld. Ik ging voor de hangende, de mislukte die door de zoon de naam Twister kreeg. Anderen kozen de staande, in

Ook hier maakten we het hele proces mee van het planten tot de volwassen orchidee die in bloei staat. Hier zijn een paar Poolse dames aan het planten in speciale grove orchideeën aarde.De orchideeën worden op trays afgeleverd in een

Het was een stukje lopen naar de orchideeënkassen, maar wij lieten ons niet kennen. Sjoukje die net drie weken geleden haar nieuwe heup kreeg liep stoer mee met één kruk als ondersteuning. Zo fijn dat ze zo snel herstelt. Dinie

En dan is er koffie… en thee. Hillie en Alie zorgden voor een lekkere plak cake. Daar waren we ook wel aan toe. Intussen bewonderen we de orchideeën op tafel die een hangend soort zijn zo te zien. Ze blijken

En hier het eindproduct, witte troschrysanten. Razendsnel worden de bossen in folie verpakt en in dozen gelegd, klaar voor de veiling.

Het is vanaf hier niet erg goed te zien maar de plantjes in de geperste potjes van de Emco op de voorgrond, worden hier door de Ericase werkneemsters liggend gepoot. Ze schijnen hierbij een heel behoorlijke snelheid te hebben ontwikkeld.

Ada’s schoonzoon was aan het prikken tussen de stekken chrysanten en ik vroeg hem waarom hij dat deed. Hij vertelde dat hij aan het kijken was hoe vochtig de grond was zodat hij voldoende kon beregenen ’s avonds. Ook de

We werden opgewacht door Ada van Geel die in 1974 met haar man hier het tuinbouwbedrijf begon, wel met andere bloemen. Beiden kwamen uit een groot gezin en de droom van haar man om boer te worden ging niet. Toen

‘Ik wist toch wel dat je kwam’, zei Hillie vanmiddag bij het Dorpshuis in Zuidbarge waar we ons verzamelden om met de fiets naar de orchideeën en chrysantenkwekerij van de fam. van Geel te gaan. Willem, die gistermiddag bij ons

Ik begin wel een wat krakkemikkig mens te worden. Op de knieën gaat al niet meer. Meer dan een kwartier bukken in de tuin met het wieden moet ik met een pijnlijke rug bekopen. Mijn handen zijn stijf na het