Mijn oog valt op mijn gevederde vriendjes. Behalve het roodborstje dat hoog op zijn paal de herfsttuin zat te overzien komt ook de Marans haan langs lopen met zijn drietal: een witte hen, nog een nakomeling van Hendrik de Exequer

Het lijkt wel een vorig leven… zo lang geleden is het dat we in Hengelo woonden, tot 1983. En zijn onze kinderen al aan het opgroeien. Hier fungeer ik waarschijnlijk als oppas voor ons buurjongetje Peter en de blokken en

Als je er niet aan denkt dan is ie d’r niet…. Zo denken die kinderen van ons. En dan heb ik het over de goede sint. Wat hebben we een leuke sinterklaasavonden gehad. Op de Haar mochten we de schoen

Alweer jaren geleden zag ik deze afbeelding op de voorkant van het mooie blad Landleven en meteen vond ik dat ik dit moest proberen vast te leggen. Ik rook als het ware de koeien toen ik de plaat bekeek. En

Dokter Komdeur kwam ons breed lachend ophalen. Eigenlijk deed hij dat altijd al, maar ook dit keer met goed nieuws. De bloedwaarden zijn helemaal goed, kon niet beter. We krijgen zelfs de uitdraai met de uitkomsten van die bloedwaarden mee

Wanneer je in deze tijd van het jaar meer binnen zit gaan je gedachten wel eens uit naar bijzondere belevenissen. Ik kwam dit stukje tegen van het bezoekje van twee van mijn allereerste leerlingen hier bij ons aan het Schoolpad

Wim komt uit een familie van uitvinders… . Wim, Piet en Ben zijn de praktische oplossers en Henry meer de theoretische. Moeder van der Kolk was trots op haar handige jongens- mien venten-….vooral op Ben, die zag ze het meest

We zagen ze weer voorbijkomen… de Janna Maria, de Deo Gratia, de Douce France en de Fritske. Het zijn veel lange rijnaken, duw- en sleepboten en tankers. Laat ik vooral die plezierboten niet vergeten. Telkens als we weer het Loreley-muziekje

Ons Loedertje wordt oud. Ze was altijd een buiten kat toen haar moedertje Suze nog leefde, maar nu deze oud en der dagen zat uit ons leven is, heeft Loeder besloten om liever binnen te bivakkeren. Dat lijkt natuurlijk gezellig

Onze Passageavond in november stond afgelopen week in het teken van de stripverhalen en dan speciaal die van Marten Toonder. Peter Geudeke heeft zich er zijn hele leven al in verdiept en mèt hem zijn hele gezin. Dan blijft het

Ik kan bogen op een goed geheugen… dat dacht ik tenminste. Wim begint voor zichzelf wat ongerust te worden als hij ineens een naam van iemand niet meer weet die hij toch goed gekend heeft. Och… meestal komt dat ook

Ken je dat? Zomaar op een bijeenkomst van oud collega’s van school kun je diepgaande gesprekken voeren. Natuurlijk ook wel de gewone wat algemene praatjes, zo van: ‘Hoe is-t-er mee? Alles goed?’ ‘Ja hoor en met jou?’ Is ook leuk,

Zomaar even wat memories een paar zomers geleden: Dromen … daar word je erg goed in tijdens zo’n vakantie. Terwijl hij z’n boeltje pakt om te gaan douchen, zegt Wim: ”Dach ie dat ik ém d’r vannach weer uut kon

Het was voor ons een belangrijke dag. Opnieuw richting het Isala in Zwolle voor de voorbereidingen voor de hersteloperatie van Wims linkerheup. Hij had bekijks met z’n kleine scootmobiel waarmee hij behendig de verschillende wachtruimtes en kamers binnenreed. Bloedprikken, apothekersassistente,